Sinds een paar jaar heb ik helaas last van hyperventilatie. Het is eigenlijk uit het niets gekomen en ik weet totaal niet wat de oorzaak er van is. Het gebeurde helemaal vanzelf op een dag waarop er eigenlijk niets bijzonders aan de hand was. Je zou denken dat hyperventilatie juist tot uiting komt als je het druk hebt of als er iets vervelends in je leven speelt. Bij mij was er van dat alles geen sprake. Ik wist ook eerst niet dat het hyperventilatie was, waar ik last van had. Het was eigenlijk heel eng, de hele situatie op zich. Ik was gewoon thuis en merkte dat ik het een beetje benauwd begon te krijgen. Ik dacht dat het wel over zou gaan als ik rustig aan zou doen, maar de benauwdheid werd eigenlijk alleen maar erger. Ik kreeg bijna geen adem meer, mijn handen en gezicht begonnen te tintelen en ik werd licht in mijn hoofd. Achteraf weet ik dat dat typische tekenen van hyperventilatie zijn. Op dat moment echter weet je niet wat er met je lichaam gebeurt en ben je bang dat je dood gaat. Je hart gaat steeds sneller kloppen en juist daardoor word je ademhaling ook weer sneller. Kortom, je zit in een vicieuze cirkel en krijgt het nóg benauwder. Natuurlijk ging ik de volgende dag meteen naar de dokter, die me vertelde dat het hyperventilatie was. Hij legde me uit dat het geen kwaad kan, maar wel erg vervelend is en dat je vooral rustig moet blijven. Ademen in een zakje of een hand op je buik en dan rustig ademhalen kan werken. Ook stress kan een rol spelen. Nu ik weet dat het hyperventilatie is, kan ik er beter mee omgaan en weet ik dat je tijdens een aanval niet in levensgevaar bent.