Ik ben altijd dol op verschillende kleuren sjaaltjes. Ik heb deze sjaaltjes graag in huis, omdat ik het leuk vind om een beetje kleur te geven aan mijn leven. Als ik dan geheel gekleed ben in het zwart, vind ik het geweldig om een gekleurde sjaal erbij aan te doen. Dan is het meteen een stuk vrolijker. Ik kom dan kleurrijker op andere mensen over, maar ook op mijzelf. En sjaaltjes zijn precies van die items die goed te combineren vallen. Je kunt er alle kanten mee op. Je kunt sjaaltjes gewoon om je hals dragen, maar je kunt ze ook als een haarband gaan gebruiken. Daarnaast kun je een sjaal om je middel wikkelen, als een soort wikkelrok. Ik had dat eens een keer gedaan, en toen zei een jonge vrouw dat ze dat helemaal niet mooi vond. Ik heb mij daar toen niets van aan getrokken, omdat ik lekker mijn eigen gang wilde gaan. En als ik het leuk vind, waarom dan niet? Ik bedoel, ik moet gewoon heerlijk doen waar ik zelf zin in heb. Als ik me wat betreft een sjaal al wat aan ga trekken van de mening van andere mensen, dan is de oplossing tot een gelukkig leven ver te zoeken.
Ik heb zelf een lange tijd gedacht dat ik niet tegen wol kon. Totdat ik in Wales kwam. Ik logeerde daar bij een vriend en hij nam me mee naar de vintage shop. Daar vond hij een prachtige zijden sjaal voor mij. Ik deed hem om en was meteen onder de indruk van de beige kleur en het motiefje. Een andere vrouw kwam naar me toe en zei in het Engels dat het sjaal mij echt prachtig stond. Maar ineens voelde ik dat het wol was. Ik deed snel de sjaal weer af en besloot het op te geven. Maar die mevrouw kwam weer op mij af en zei dat ik hem echt moest kopen, dat ik er zo mooi in was, en dergelijke. Mijn vriend vond de sjaal ook geweldig en vond ook dat ik hem moest nemen.
Ik heb hem toen naar de pinautomaat gestuurd om geld op te nemen. Want ik had mijn eigen centen inmiddels al uitgegeven aan en jurkje. Ik had er niet bij stilgestaan dat ik er ook nog sjaaltjes waren. Peter haalde toen geld, dat ik kon uitgeven aan een van die mooie sjaaltjes.
