Al eeuwen is de tas het noodzakelijke huisje van de vrouw, waarin zij haar attributen en privézaken bewaart. De tas als onmisbaar accessoire is niet alleen een verschijnsel van de laatste jaren, maar het is vanaf de vroegste tijden een nuttig gebruiksvoorwerp, zowel voor vrouwen als voor mannen. Zichtbaar op schilderijen, prenten en tapijten en als realia in diverse musea in Europa, bestond vanaf de late Middeleeuwen een variatie aan tassen en beurzen.
Naast de nodige foedralen waren de tassen en beurzen toen al praktische accessoires bij de
kleding die nog geen binnenzakken kende. Gemaakt van leer, linnen, zijde, fluweel tot prachtig geborduurd, hadden ze vakjes voor het meedragen van geld en andere persoonlijke
benodigdheden.
Men had een ruime keus van stoere beugeltassen met wel achttien verborgen
vakjes, leren beurzen met decoratief metalen beslag tot buidelvormige beurzen aan lange
trekkoorden. De beugeltassen hadden veelal ingenieuze sluitingen waardoor een onbevoegde geen toegang had. Met uitzondering van enkele vroege voorbeelden van tassen die om de
schouder werden gehangen, zoals sommige jachttassen, werden tassen en beurzen in die tijd
algemeen aan de riem of gordel gedragen. Een draagwijze die zowel voor mannen en vrouwen modieus was. Een dief zette graag zijn zinnen op de kleine beurzen die met een lang koord
uitdagend aan de riem hingen. Vandaar dat de dief toepasselijk ‘beurzensnijder’ werd genoemd.
Met de komst van de binnenzakken in de mannenkleding aan het einde van de 16de eeuw en
in de 17de eeuw raakte de tas bij de man langzaam in onbruik. Met uitzondering van de jacht-
en documententas werd de tas in de volgende eeuwen het exclusieve domein van de vrouw.
Naast tassen en beurzen voor het dagelijkse gebruik, kende men kleine beurzen en
tassen die gebruikt werden voor speciale doeleinden. Als huwelijksbeurs, speelbeurs,
aalmoezenbeurs, reuktasje of nieuwjaarsgeschenk vervulden ze allemaal hun eigen bijzondere rol. Gemaakt van kleine glaskralen, geborduurd met zilver- en gouddraad of geëmailleerd hadden ze de allure van een sieraad en waren ze een geliefd geschenk onder de welgestelden.
