Sinds het uitbrengen van Avatar, vallen 3D films niet langer alleen onder het domein van science fiction. Maar voor de mensen onder ons die geen idee hebben hoe dit werkt, wordt het tijd om onze wetenschapspet op te zetten om zo in de, eh, derde dimensie te duiken.[1]
3D films werken in essentie via het misleiden van je hersenen, en het profiteren van je stereoscopische visie. Onze linker en rechter zien verschillende perspectieven van hetzelfde object, en deze twee beelden worden vervolgens geinterpreteerd door de hersenen als een drie dimensionaal object wat we zien – dit effect is de stereoscopische visie. Om een dergelijk effect te creëren, bootsen 3D films onze ogen na, aangezien ze gefilmd worden met 2 camera’s, wat iets andere perspectieven biedt. In de bioscoop, worden 2 rollen film geprojecteerd op het scherm, wat een raar effect geeft op het naakte oog en een 3D effect met die vreemde brillen op.
Maar een andere, belangrijkere truc waar 3D films gebruik van maken is het benutten van iets wat gepolariseerd licht heet. Dit is wat films hun 3D effect geeft. De films worden geprojecteerd door gepolariseerde filters, wat betekend dat alleen licht wat op een bepaalde frequentie vibreert door komt. Beelden die bestemd zijn voor je rechter oog zijn gepolariseerd op een verticaal vlak, terwijl beelden die bestemd zijn voor je linker oog worden geprojecteerd op een horizontaal vlak. De 3D brillen filteren de beelden vervolgens, wat de ogen misleid in het zien van 2 verschillende beelden, net zoals je doet met je stereoscopische visie – en dus het 3D effect.
Deze films zijn echter niet voor iedereen, aangezien er verhalen rond gaan van een minderheid van bioscoop bezoekers die misselijkheid, duizeligheid en hoofdpijn ervaren. Aangezien de hersenen zich soms niet kunnen aanpassen aan de verschillende focus punten en diepte percepties, kun je soms wat bewegingsziekte ondervinden. Kinderen kunnen hier erg vatbaar voor zijn en terwijl 3D films geen problemen zullen opleveren voor volwassen ogen, is er wel een mogelijkheid dat het de ontwikkeling van kinderogen kan schaden.
Een mogelijke oplossing voor dit probleem is het hebben van 3D goedkope lenzen [2]. Verschillende bedrijven werken al aan het gebruik van nanotechnologie in contactlenzen, en deze zelfde ideeën kunnen ook worden toegepast voor deze speciale lenzen. Echter, als je een contact lens drager bent en je thuis of online een 3D film wilt kijken, kun je ook deze gebruiken in plaats van je bril. Elke verschijning van deze ideeën is iets voor de toekomst, dus op dit moment kunnen we altijd simpelweg nog genieten van onze favoriete films voordat ze uitkomen in de 3D versie.
